Styks

Rike jest lekarką pracującą  w pogotowiu ratunkowym. Poznajemy ją podczas udzielania pomocy poszkodowanym w wypadku samochodowym, a chwilę później widzimy, jak planuje swój urlop i przygotowuje się do wypłynięcia w morze. Jako samotna żeglarka wyrusza z Gibraltaru na położoną u wybrzeży Afryki tropikalną Wyspę Wniebowstąpienia. Podczas rejsu jachtem obserwujemy silną, pewną siebie, doskonale przygotowaną do wyprawy i sprawnie zmagającą się z żywiołem podróżniczkę. Pewnego dnia bohaterka  budzi się po sztormie, wychodzi z kajuty i widzi przed sobą, w stosunkowo niewielkiej odległości, stary kuter wypełniony uchodźcami, który ugrzązł na morzu. Znajdujący się na nim ludzie są wyczerpani i potrzebują pilnie pomocy. Rike wzywa ją przez radio. Choć obowiązkiem wszystkich jednostek pływających i straży przybrzeżnej jest ratowanie rozbitków, wszyscy odmawiają  jakiegokolwiek wsparcia. Sytuacja staje się jeszcze bardziej dramatyczna, gdy jednemu z pasażerów afrykańskiego kutra udaje się dopłynąć do jachtu Rike. Kiedy opatrzony i nakarmiony przez lekarkę nabierze sił, błaga ją, aby pomogła ludziom na statku, wśród których są też jego bliscy. Kobieta podejmuje kolejną próbę wezwania kogoś na ratunek.

Skromny, rozgrywający się przede wszystkim w warstwie wizualnej film, ze znakomitymi zdjęciami Benedicta Neuenfelsa, stawia odwieczne pytanie o postawę jednostki wobec rozgrywającej się na jego oczach tragedii i o granice indywidualnej odpowiedzialności za udzielenie pomocy potrzebującym bądź jej odmowę.