Niemcy, Francja, Irlandia; 2017;
Reżyseria: Volker Schlöndorff;
Scenariusz: Colom Tóibín, Volker Schlöndorff;
Zdjęcia: Jérôme Alméras;
Obsada: Stellan Skarsgård, Nina Hoss, Susanne Wolff, Niels Arestrup;
Produkcja: Ziegler Film / Berlin, Volksfilm / Poczdam; 105 min.
Max Zorn przyjeżdża do Stanów Zjednoczonych promować swoją najnowszą książkę, która jest opowieścią o dawnym romansie, nie do końca wybrzmiałej i gwałtownie zakończonej miłosnej relacji. Bohaterka tej historii mieszka w Nowym Jorku i pisarz ma nadzieję, że pojawi się na jednym z jego autorskich wieczorów. Niestety Rebecca nie przychodzi, więc Max postanawia ją odnaleźć. Dawna kochanka okazuje się świetnie zarabiającą prawniczką i nie ma najmniejszej ochoty na odnawianie starej znajomości. Ale pisarz nie ustępuje. Rebecca zgadza się na spotkanie i proponuje wyprawę do tytułowego Montauk, gdzie rozgrywa się, opisana w książce Maxa, historia.
Scenariusz najnowszego filmu Volkera Schlöndorffa powstał na podstawie parabiograficznej książki Maxa Frischa. Reżyser, po ekranizacji powieści Homo faber, po raz drugi sięga do twórczości szwajcarskiego pisarza. Tym razem jest to gorzka opowieść o zaprzepaszczonych szansach, pogrzebanych uczuciach, decyzjach, których zawsze będziemy żałować i których nie da się zmienić czy cofnąć. Do przeszłości nie ma powrotu, a sentymentalne podróże mają zwykle smutny finał. To także film o pisarzu, który traci zdolność rozróżnienia literackiej fikcji od rzeczywistości, któremu wydaje się, że będzie miał taką samą kontrolę nad spotkanymi ludźmi, jak nad stworzonymi przez siebie literackimi postaciami. Ponowne spotkanie z Rebeccą uświadamia mu jak bardzo się mylił.
Pokazy festiwalowe: Berlinale, 2017 (konkurs); Stambuł, 2017; Ankara, 2017, La Rochelle, 2017; Łódź, Transatlantyk 2017.
urodził się w 1939 roku w Wiesbaden, studiował w Paryżu, tam też kończył szkołę filmową. Zadebiutował nagrodzoną w Cannes adaptacją książki Roberta Musila Niepokoje wychowanka Törlessa (1966). Kolejne filmy również powstawały na bazie utworów literackich: Utracona cześć Katarzyny Blum (1975) według Heinricha Bölla, nagrodzony Oskarem Blaszany bębenek (1979) na podstawie powieści Güntera Grassa, Miłość Swanna (1983) wykorzystujący twórczość Marcela Prousta, czy Homo Faber (1990) będący ekranizacją książki Maxa Frischa. W 2006 roku nakręcił Strajk (tytuł oryg. Strajk – Die Heldin von Danzig), którego fabuła osadzona jest na wydarzeniach w Polsce lat 80. W 2008 roku ukazała się jego autobiografia pt. Licht, Schatten und Bewegung (wydanie polskie: Światło, cień i ruch. Moje życie i moje filmy). W grudniu 2009 roku otrzymał na Festiwalu Camerimage w Łodzi Nagrodę za Całokształt Twórczości dla Reżysera.