Anselm

Anselm Kiefer, którego filmowy portret nakręcił Wim Wenders, jest jednym z najważniejszych współczesnych artystów, zaliczanych do grona klasyków XX wieku. Prace urodzonego w 1945 roku twórcy to wielkoformatowe obrazy, rzeźby, obiekty, książki artystyczne oraz instalacje przestrzenne, za pomocą których artysta kształtuje nowy lub dopełnia istniejący krajobraz. Takim obrazem rozpoczyna się film: kamera wychwytuje stojącą wśród drzew postać w białej sukni, najpierw jedną, później kolejne rzeźby, którymi usiany jest odludny pejzaż. Białe ubrania przypominające kobiecą lub dziecięcą sukienkę pojawiają się w wielu pracach Kiefera. Ich tematyka często nawiązuje do mitów, żydowskiej kabały, scen biblijnych, wydarzeń historycznych czy ważnych dla artysty książek, przede wszystkim tomów poetyckich Ingeborg Bachmann i Paula Celana.

Wenders portretując Kiefera, przywołuje najważniejsze wydarzenia z jego życia i drogi twórczej: podróż śladami van Gogha i wyróżnione nagrodą Jeana Waltera szkice, jakie wtedy wykonał, pracownię w powiecie Odenwald, gdzie powstały pierwsze wielkoformatowe prace inspirowane tamtejszym krajobrazem, studia w Düsseldorfie u Josepha Beuysa, performance „Pozdrowienie hitlerowskie”, które wywołało falę krytyki, wreszcie przeprowadzka do Francji, najpierw na południe, do Barjac, później do podparyskiego Croissy-Beaubourg. Reżyser wplata w tę dokumentalną opowieść sceny fabularne, przywołuje archiwalne nagrania, rejestruje wypowiedzi artysty i pozwala nam kontemplować jego wspaniałe i z niczym innym nieporównywalne dzieło.